In de beginjaren was er eigenlijk weinig sprake van een trainer. Dit fenomeen werd pas algemeen in gebruik genomen na de Eerste Wereldoorlog. Voorheen beschikten de meeste ploegen over een comité dat voor de samenstelling van de ploeg(en) zorgde. Zo was Jules Delausney niet echt de trainer van de club doch meer de manager. Deze functie vervulde hij een tiental jaren tot in 1930. Voor WO I nam meestal een extra speler, meegegaan in geval er in laatste instantie nog iemand wegviel, de nodige administratie waar. Zo vermelden wij gemakshalve Friling als trainer tot 1913, hoewel deze veelal in Engeland verbleef maakte hij wekelijks de oversteek om zijn ploeg bij te staan. Verschillende spelers namen ook dikwijls de trainers taak waar voor de andere teams. Zo waren er destijds niet alleen reserven maar ook een tweede team in Eerste Afdeeling, een derde team in Tweede Afdeeling en een vierde team in Derde Afdeeling. Dit laatste team werd later een team van veteranen die allen in een Vierde Afdeeling speelden. Ook de diverse jeugdreeksen werden geleid door spelers van het fanion team.